ALT (آلانین آمینو ترانسفراز)

آلانین آمینوترانسفراز (ALT) اساساً در سلولهای کبدی وجود دارد. در هپاتیت ویروسی و سایر اشکال بیماری های کبدی همراه با نکروز کبدی ، ALT سرم حتی قبل از بروز علائم و نشانه های بالینی بیماری افزایش می یابد. اگر چه هر زمان که فرایندهای بیماری بر یکپارچگی سلولهای کبدی تأثیر بگذارد ، سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و ALT هر دو افزایش می یابد ،اما ALT برای کبد اختصاصی تر است.افزایش سطح سرمی ALT در شرایط دیگری غیر از بیمارهای پارانشیمی کبد به ندرت مشاهده می شود. علاوه بر این ، افزایش فعالیت ALT بیشتر از فعالیت AST ادامه دارد.

بسته به نوع کیت و روش اندازه گیری مقادیر مرجع ممکن است متفاوت باشد.مقادیر مرجع برای بیمارانی که کمتر از 12 ماه سن دارند مشخص نشده است.
مردان :
بزرگتر و مساوی 1 سال : 7-55 U/L
زنان :
بزرگتر و مساوی 1 سال : 7-45 U/L

افزایش مقادیر سرمی آلانین آمینوترانسفراز (ALT) در بیماریهای پارانشیمی کبد دیده می شود که با تخریب سلولهای کبدی مشخص می گردد. فعالیت آنزیم معمولاً حداقل 10 برابر بیشتر از محدوده طبیعی می باشد. ممکن است فعالیت آ نزیمی به مقادیر 100 برابر حد مرجع بالایی برسد ، اگرچه افزایش های 20 تا 50 برابری بیشتر دیده می شوند.در هپاتیت عفونی و سایر شرایط التهابی که کبد را تحت تاثیر قرار می دهند مقادیر ALT به طور مشخص از مقدار AST بیشتر است و نسبت ALT به AST که در شرایط دیگر از 1 کمتر است،تحت شرایط فوق از 1 بیشتر می باشد.سطح ALT معمولاً قبل از بروز علائم بالینی و علائم بیماری افزایش می یابد.

پیریدوکسال فسفات کوفاکتور این آنزیم در واکنش است و برای فعالیت بهینه آنزیم باید وجود داشته باشد.

Tietz Textbook of Clinical Chemistry. Edited by CA Burtis, ER Ashwood. Philadelphia, WB Saunders Company, 1994