تشخیص و درمان انواع بیماری های مربوط به کبد ، کلیه یا مغز استخوان و همچنین سایر اختلالات متابولیکی یا تغذیه ای.
پروتئین های پلاسما عمدتا در کبد سنتز می شوند. ایمونوگلوبولین ها توسط سلول های تک هسته ای غدد لنفاوی ، طحال و مغز استخوان ساخته می شوند.دو علت کلی تغییر پروتئین تام سرم، تغییر در حجم آب پلاسما و تغییر در غلظت یک یا بیشتر پروتئین های خاص در پلاسما است. از بین پروتئین های سرم فرد، آلبومین در غلظت های زیادی وجود دارد که مقادیر کم این پروتئین به تنهایی ممکن است باعث هیپوپروتئینمی شود.
هموکانسنتریشن (كاهش حجم آب پلاسما) منجر به افزایش نسبی پروتئین خون می شود. همودیلوسیون منجر به هیپوپروتئینمی نسبی می شود.در هر دو حالت ، غلظت تمام پروتئین های پلاسما جداگانه به یک میزان تحت تأثیر قرار می گیرند.
افزایش سطح پروتئین خون ممکن است در کمبود آب بدن به دلیل مصرف ناکافی آب یا از دست دادن بیش از حد آب (به عنوان مثال ، استفراغ شدید ، اسهال ، بیماری آدیسون و اسیدوز دیابتی) یا در نتیجه افزایش تولید پروتئین دیده شود.افزایش تولید پروتئین پلی کلونال در پروسه واکنش التهابی دیده می شود. افزایش تولید پروتئین مونوکلونال در برخی از نئوپلاسم های خونساز دیده می شود (به عنوان مثال ، میلوم مولتیپل ، ماکروگلوبولینمیای Waldenstrom ، گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص).
هموکانسنتریشن (كاهش حجم آب پلاسما) منجر به افزایش نسبی پروتئین خون می شود. همودیلوسیون منجر به هیپوپروتئینمی نسبی می شود.در هر دو حالت ، غلظت تمام پروتئین های پلاسما جداگانه به یک میزان تحت تأثیر قرار می گیرند.
افزایش سطح پروتئین خون ممکن است در کمبود آب بدن به دلیل مصرف ناکافی آب یا از دست دادن بیش از حد آب (به عنوان مثال ، استفراغ شدید ، اسهال ، بیماری آدیسون و اسیدوز دیابتی) یا در نتیجه افزایش تولید پروتئین دیده شود.افزایش تولید پروتئین پلی کلونال در پروسه واکنش التهابی دیده می شود. افزایش تولید پروتئین مونوکلونال در برخی از نئوپلاسم های خونساز دیده می شود (به عنوان مثال ، میلوم مولتیپل ، ماکروگلوبولینمیای Waldenstrom ، گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص).
بسته به نوع کیت و روش اندازه گیری مقادیر مرجع ممکن است متفاوت باشد.مقادیر مرجع برای بیمارانی که کمتر از 12 ماه سن دارند مشخص نشده است.
بزرگتر و مساوی 1 سال : 6.3 – 7.9 g/dl
بزرگتر و مساوی 1 سال : 6.3 – 7.9 g/dl
افزایش سطح پروتئین خفیف ممکن است به دلیل افزایش غلظت پروتئین های خاصی باشد که به طور معمول در غلظت نسبتاً کم وجود دارند ، به عنوان مثال ، افزایش واکنش دهنده های فاز حاد و پلی کلونال ایمونوگلوبولین های تولید شده در حالت های التهابی ، بیماری کبدی در مراحل اخر و عفونت ها. افزایش سطح پروتئین متوسط تا افزایش قابل توجه نیز ممکن است به دلیل ابتلا به ماتیپل مایلوما و سایر پاراپروتئینمی های بدخیم باشد ، اگرچه سطح طبیعی پروتئین تام،این اختلالات را رد نمی کند.برای ارزیابی علت افزایش پروتئین تام سرم باید الکتروفورز پروتئین سرم انجام شود.
هیپوپروتئینمی ممکن است به دلیل کاهش تولید (به عنوان مثال ، هیپوگاماگلوبولینمیا) یا افزایش از دست دادن پروتئین (به عنوان مثال ، سندرم نفروتیک ، آنتروپاتی از دست دادن پروتئین) باشد. برای ارزیابی علت کاهش پروتئین تام سرم باید الکتروفورز پروتئین سرم انجام شود. در صورت شناسایی الگوی نفروتیک ، الکتروفورز پروتئین ادرار نیز باید انجام شود.
هیپوپروتئینمی ممکن است به دلیل کاهش تولید (به عنوان مثال ، هیپوگاماگلوبولینمیا) یا افزایش از دست دادن پروتئین (به عنوان مثال ، سندرم نفروتیک ، آنتروپاتی از دست دادن پروتئین) باشد. برای ارزیابی علت کاهش پروتئین تام سرم باید الکتروفورز پروتئین سرم انجام شود. در صورت شناسایی الگوی نفروتیک ، الکتروفورز پروتئین ادرار نیز باید انجام شود.
هنگامی که نمونه بیمار در حالت خوابیده جمع آوری شده باشد،غلظت پروتئین سرم بین 0.4 تا 0.8 میلی گرم در دسی لیتر کمتر است.
1. Rifai N, Horvath AR, Wittwer CT, eds. Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics. 6th ed. Elsevier, 2018
2. Killingsworth LM: Plasma proteins in health and disease. Crit Rev Clin Lab Sci. 1979;11:1-30
2. Killingsworth LM: Plasma proteins in health and disease. Crit Rev Clin Lab Sci. 1979;11:1-30