کاربرد :
شناسایی سریع اسهال ناشی از باکتری کلستریدیوم دیفیسل
روش انجام آزمایش :
Immuno chromatography
نمونه مورد نیاز :
نمونه مدفوع
اطلاعات بالینی :
کلستریدیوم دیفیسل یک باکتری بی هوازی و فرصت طلب است که در دستگاه گوارش زندگی می کند. استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مانند سفالوسپورین و کلیندامایسین باعث از بین رفتن باکتری هایی می شود که بصورت فلور طبیعی در دستگاه گوارش زندگی می کنند. این پدیده باعث رشد بیش از حد باکتری کلستریدیوم دیفیسل در دستگاه گوارش می شود. گونه هایی از این باکتری که توانایی تولید سم (Toxin) دارند باعث عفونت دستگاه گوارش شده که می تواند با اسهال ملایم تا کولیت با غشای کاذب همراه باشد که در برخی موارد می تواند منجر به مرگ شود. بیماری ناشی از این باکتری وابسته به تولید Toxin می باشد. این باکتری دو نوع سم تولید می کند: Toxin A و Toxin B.
Toxin A که یک انتروتوکسین است و باعث آسیب بافتی می شود و Toxin B یک نوع سیتوتوکسین می باشد.
درمان اسهال ناشی از این باکتری از طریق قطع کردن آنتی بیوتیک مورد استفاده توسط بیمار می باشد. اگر پس از قطع آنتی بیوتیک هنوز علائم بالینی وجود داشته باشد داروی مترونیدازول، ونکومایسین و یا Fidaxomicin برای بیمار تجویز می شود.
در سال های اخیر یک فرم شدید از اسهال مرتبط با گونه ای از کلستریدیوم دیفیسل به نام گونه NAP1 معرفی شده است که با مرگ و میر بسیار بالایی همراه است.
همه گونه های باکتری کلستریدیوم دیفیسل قادر به تولید مقادیر زیادی از آنزیم گلوتامات دهیدروژناز (Glutamate dehydrogenase) می باشند. استفاده از این آنزیم به عنوان یک نشانه از حضور باکتری کلستریدیوم دیفیسل می باشد.
بنابراین درحال حاضر از شناسایی گلوتامات دهیدروژناز در نمونه مدفوع به عنوان یک روش غربالگری برای شناسایی اسهال ناشی از باکتری کلستریدیوم دیفیسل استفاده می شود.
نمونه هایی که تست غربالگری کلستریدیوم دیفیسل در آنها مثبت می شود بایستی برای مطالعات بیشتر از نظر تولید سم مورد بررسی قرار بگیرند.
هشدارها :
این روش یک روش کیفی بوده و قادر به پیش بینی مقدار آنتی ژن موجود در نمونه نمی باشد.
مثبت شدن این تست نمی تواند حضور سایر عوامل ایجاد کننده اسهال در بیمار را رد کند.
این تست قادر به شناسایی گونه های تولید کننده سم و غیرتولید کننده سم کلستریدیوم دیفیسل نمی باشد.
منابع :
1. Cohen SH, Gerding DN, Johnson S, et al: Clinical practice guidelines for Clostridium difficile infection in adults: 2010 update by the society for healthcare epidemiology of America (SHEA) and the infectious diseases society of America (IDSA). Infect Control Hosp Epidemiol. 2010 May;31(5):431-455.
2. Lawson PA, Citron DM, Tyrrell KL, Finegold SM: Reclassification of Clostridium difficile as Clostridioides difficile (Hall and O'Toole 1935) Prevot 1938. Anaerobe. 2016 Aug;40:95-99. doi. 10.1016/j.anaerobe.2016.06.008.
3. Oren A, Garrity GM: List of new names and new combinations previously effectively, but not validly, published. Int J Syst Evol Microbiol. 2016 Nov;66(11):4299-4305. doi 10.1099/ijsem.0.001585.