estradiol (استرادیول)

استروژن ها در ایجاد و نگهداری فنوتیپ زن ، بلوغ سلول های زایا و بارداری نقش دارند. آنها همچنین برای بسیاری از فرایندهای خاص غیر جنسیتی از جمله رشد ، بلوغ سیستم عصبی ، متابولیسم یا بازسازی استخوان و پاسخ دهی اندوتلیال مهم هستند. دو استروژن عمده فعال بیولوژیک در انسانهای غیر باردار ، استرون (E1) و استرادیول (E2) هستند. سومین استروژن فعال زیستی ، استریول (E3) ، استروژن اصلی بارداری است ، اما نقش مهمی در زنان یا مردان غیر باردار ندارد.
E2 در درجه اول در تخمدان و بیضه با اضافه شدن یک حلقه آرومات به تستوسترون تولید می شود. مقادیر کمی در غدد فوق کلیوی و برخی از بافتهای محیطی ، به ویژه چربی تولید می گردد. در مقابل ، بیشتر E1 در گردش از آروماتاسیون(aromatization) محیطی آندروستندیون (عمدتاً فوق کلیه) حاصل می شود. E2 و E1 می توانند به یکدیگر تبدیل شوند و هر دو از طریق هیدروکسیلاسیون و کانژوگه شدن غیرفعال می شوند.قدرت بیولوژیکی E2 نسبت به E1 بیشتر است (1.25 تا 5 برابر E1). E2 با غلظت 1.5 تا 4 برابر غلظت E1 در زنان قبل از یائسگی و بارداری گردش می کند. سطح E2 در مردان و زنان یائسه بسیار کمتر از زنان غیر باردار است ، در حالی که سطح E1 تفاوت کمتری دارد ، و در نتیجه نسبت E2: E1 قبل از یائسگی تغییر می کند. سطح E2 در زنان یائسه در طول چرخه قاعدگی نوسان دارد.کمترین میزان E2 در فاز اولیه فولیکولار است. سطح E2 سپس به تدریج تا 2 تا 3 روز قبل از تخمک گذاری افزایش می یابد. در این مرحله E2 بسیار سریعتر شروع به افزایش می کند و دقیقاً قبل از افزایش هورمون های LH و FSH که القا کننده تخمک گذاری هستند به 5 تا 10 برابر سطح فولیکولار اولیه می رسد. این امر در طی مرحله تخمک گذاری با کاهش متوسط همراه است. سطح E2 سپس به تدریج تا نقطه میانی فاز لوتئال افزایش می یابد و پس از آن ، به سطح فولیکولی اولیه کاهش می یابد.
اندازه گیری سرم E2 بخشی جدایی ناپذیر از ارزیابی عملکرد تولید مثل در زنان را تشکیل می دهد ، از جمله ارزیابی ناباروری ، اولیگو آمنوره و یائسگی. علاوه بر این ، به طور گسترده ای برای پایش القای تخمک گذاری ، و همچنین در طول آماده سازی برای لقاح آزمایشگاهی استفاده می شود. برای این کاربرد ها اندازه گیری E2 با روش های نسبتاً حساس کافی است. با این حال ، آزمایش های با حساسیت بسیار بالا برای اندازه گیری E2، اندازه گیری همزمان E1 یا هر دو در تعدادی از موارد بالینی دیگر مورد نیاز است.این موارد شامل خطاهای ذاتی (inborn errors) متابولیسم استروئیدهای جنسی ، اختلالات بلوغ ، کمبود استروژن در مردان ، ارزیابی خطر شکستگی در زنان یائسه و به طور فزاینده پایش داروهای درمانی در زمینه درمان جایگزین هورمون زنانه با دوز کم و پایش اثر درمانی آنتی استروژن است.

بسته به نوع کیت و روش انجام آزمایش مقادیر مرجع می تواند متفاوت باشد.
بزرگسالان
مردان : 10-40 pg/mL
زنان :
قبل از یائسگی : 15-350 pg/mL**
بعد از یائسگی : < 10 pg/mL
** سطوح E2 در چرخه قاعدگی بسیار متفاوت است.
فاکتور تبدیل :
E2: pg/mL x 3.676=pmol/L (molecular weight=272)

سطوح استرادیول (E2) پایین تر از مقدار طبیعی قبل از یائسگی در زنان جوان نشان دهنده افت قند خون است. اگر سطوح هورمون های LH و FSH افزایش یابد ، نارسایی اولیه غدد جنسی تشخیص داده می شود. دلایل اصلی این موضوع ژنتیکی (به عنوان مثال ، سندرم ترنر ، نارسایی خانوادگی زودرس تخمدان) ، خودایمنی (به عنوان مثال ، نارسایی خودکار ایمنی تخمدان ، احتمالاً به عنوان بخشی از سندرم نارسایی چند غده ای درون ریز خود ایمنی نوع II) و سمی است (به عنوان مثال ، مربوط به شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای بیماری بدخیم). اگر سطوح LH و FSH پایین یا به طور نامتناسب "طبیعی" باشد ، تشخیص هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروفیک انجام می شود. این امر می تواند دلایل عملکردی مانند گرسنگی ، ورزش بیش از حد ، استرس شدید جسمی یا عاطفی ، و مصرف سنگین مواد مخدر و یا الکل داشته باشد. همچنین این وضعیت می تواند در اثر بیماری ارگانیک هیپوتالاموس یا هیپوفیز ایجاد شود. تحت این شرایط انجام کار بیشتر(به طور معمول شامل اندازه گیری هورمون های هیپوفیز (به ویژه پرولاکتین) و احتمالاً تصویربرداری) معمولاً ضروری است.
دوره های قاعدگی نامنظم یا فقدان دوره های قاعدگی با سطح E2 نرمال یا بالا (و سطح استرون اغلب زیاد: E1) نشان دهنده سندرم تخمدان پلی کیستیک ، تومورهای تولید کننده آندروژن یا تومورهای تولید کننده استروژن است. انجام اقدامات بیشتر مورد نیاز است و معمولاً شامل اندازه گیری تستوسترون ، آندروستندیون ، دهیدرواپیآندروسترون (سولفات) ، گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی و احتمالاً تصویربرداری می باشد.
سطوح E2 در طول چرخه قاعدگی تغییر به شرح زیر می کند:
- سطح بعد از قاعدگی ممکن است تا 15 pg / mL پایین باشد.
- سطوح در مرحله فولیکولار به یک قله(اوج) قبل از تخمک گذاری افزایش می یابد(به طور معمول بیش از 300 pg / mL).
- سطوح در مرحله لوتئال کاهش می یابد.
- قاعدگی معمولاً هنگامی اتفاق می افتد که سطح E2 در محدوده 50 تا 100 pg / mL باشد.
آنالیز E2 می تواند در تعیین زمان تخمک گذاری و زمان بهینه برای بارداری مفید باشد. زمان مطلوب برای بارداری طی 48 تا 72 ساعت پس از اوج E2 در میانه چرخه است. برای ارزیابی سطح پایه و اوج استروژن تام (E1 + E2) ، نمونه های سریالی باید طی چند روز گرفته شوند. سطح پایین پایه و عدم افزایش ، و همچنین سطح مداوم بالا بدون افزایش میانه سیکل ، نشان دهنده چرخه های تخمک گذاری است.
برای تعیین زمان شروع تحریک تخمدان در مطالعات لقاح آزمایشگاهی ، سطح پایین (حدود 30 pg / mL) قبل از تحریک بسیار مهم است ، زیرا مقادیر بالاتر اغلب با چرخه های تحریکی ضعیف مرتبط هستند.
جایگزینی استروژن در زنان در سن باروری باید تا حد ممکن با هدف تقلید از استروژن طبیعی انجام شود. سطح E2 باید در محدوده طبیعی برای زنان قبل از یائسگی باشد ، LH و FSH باید در حد طبیعی باشند و سطح E2 باید در حالت ایده آل بالاتر از سطح E1 باشد.
توصیه های فعلی برای جایگزینی هورمون های زنانه در یائسگی ، انجام درمان در کمترین دوزهای مفید برای کوتاه ترین زمان ممکن است. در حالت ایده آل ، سطح E2 و E1 باید در زیر ، یا نزدیک به حد پایین مقادیر طبیعی زنان قبل از یائسگی نگه داشته شود.
زنان یائسه و مردان مسن که دارای سطوح E2 پایین تر از یک چهارم مقدار طبیعی هستند ، در معرض خطر افزایش شکستگی های ناشی ازپوکی استخوان قرار دارند. سطح E2 در این بیماران کمتر از 5 pg / mL است.
درمان ضد استروژن با عوامل موثر محیط و مرکزی که آنتاگونیست های گیرنده خالص نیستند ، معمولاً با هدف سرکوب کامل تولید E2 و در مورد مهار کننده های آروماتاز ، سرکوب کامل E1 و E2 انجام می شود.
ژنیکوماستی یا سایر علائم زنانه سازی در مردان ممکن است به دلیل مقادیر مازاد مطلق یا نسبی (در رابطه با آندروژن ها) استروژن باشد. ژنیکوماستی در دوران بلوغ در پسران شایع است. مگر اینکه سطح E1 ، E2 یا تستوسترون از حد مرجع مرد بالغ فراتر رود ، این وضعیت معمولاً به دلیل بیماری هورمونی نیست (اگرچه ممکن است گاهی اوقات منجر به ماندگاری بافت پستان شود که بعداً باید با جراحی برداشته شود). برای بزرگسالان مبتلا به ژنیکوماستی ، علاوه بر اندازه گیری های E2 و E1 ، آزمایشات باید شامل تستوسترون و آندروژن آدرنال نیز باشد.
دلایل افزایش سطح E1 یا E2 شامل موارد زیر است:
- سطح بالای آندروژن ناشی از تومورها یا آندروژن درمانی (افزایش عملکرد پزشکی یا ورزشی) ، با افزایش ثانویه در E1 و E2 به دلیل آروماتاسیون.
- چاقی با افزایش تولید بافتی E1 همراه است.
- کیلیرانس E1 و E2 در بیماری کبدی کاهش می یابد.
- تومورهای تولید کننده استروژن.
- مصرف استروژن خوراکی.
سطوح طبیعی E1 و E2 مرد نیز ممکن است با زنانه شدن یا ژنیکوماستی مرتبط باشد ، اگر به دلیل نارسایی اولیه / ثانویه بیضه ، سطح تستوسترون قابل دسترس زیستی (bioavailable) پایین باشد.این امر ممکن است به عنوان مثال ، هنگامی که بیماران تحت درمان با آنتی آندروژن یا داروهای دیگری با اثرات ضد آندروژنیک قرار می گیرند (به عنوان مثال ، اسپیرونولاکتون ، امادگی های لازم برای معاینه دیجیتال) رخ دهد.
آزمایش تحریک هورمون آزاد كننده گنادوتروفین همچنان قسمت اصلی آزمایشات تشخیص بلوغ زودرس است. با این حال ، اندازه گیری های استروئید جنسی پایه و گنادوتروفین نیز مهم است. دختران قبل از بلوغ دارای سطوح E2 زیر 10 pg / mL هستند (بیشتر از 5 pg / mL). سطوح E2 پسران قبل از بلوغ کمتر از نیمی از سطوحی است که در دختران دیده می شود. LH و FSH بسیار کم یا غیرقابل شناسایی است. سطح E1 نیز کم است ، اما ممکن است در کودکان چاق پس از شروع آدرنارک کمی افزایش یابد. E2 که در غدد جنسی تولید می شود ، باید در این کودکان کم باشد. در بلوغ زودرس واقعی ، هم سطح E2 هم سطوح هورمون های LH و FSH بالاتر از حد قبل از بلوغ هستند. افزایش E2 یا E1 به تنهایی بلوغ شبه زودرس را نشان می دهد که احتمالاً به دلیل تومور تولید کننده استروئید جنسی است.
در بلوغ به تاخیر افتاده ، استروژن ها و گنادوتروفین ها در محدوده قبل از بلوغ قرار دارند.افزایش مقادیر با گذشت زمان شروع خود به خودی بلوغ را پیش بینی می کند. استروژن های مداوم پایین و گنادوتروفین های بالا نشان دهنده نارسایی اولیه تخمدان است ، در حالی که گنادوتروفین های پایین، هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروفیک را نشان می دهند. در این مورد اخیر ، سندرم کالمن (یا اختلالات مربوط به آن) یا تومورهای هیپوتالاموس / هیپوفیز باید در کودکان دارای تغذیه خوب کنار گذاشته شود.
اختلالات ارثی متابولیسم استروئیدهای جنسی معمولاً با ناهنجاری های تولید سایر استروئیدها ، به ویژه کمبود کورتیزول همراه است. کمبود آروماتاز با ناهنجاری های کورتیزول همراه نیست و معمولاً منجر به درجاتی از مردانگی در زنان مبتلا و همچنین نارسایی اولیه بلوغ می شود. مردها ممکن است بلوغ تاخیری و تاخیر در بسته شدن اپی فیز و همچنین تراکم استخوان پایین را نشان دهند.سطوح E2 و E1 بسیار کم یا غیرقابل شناسایی است.اشکال مختلف زنانه شدن بیضه به دلیل مشکلات در مسیرهای سیگنالینگ آندروژن است و با فنوتیپ های زنانه در افرادی که از لحاظ ژنتیکی مرد هستند در ارتباط است. سطوح E2 و E1 بالاتر از محدوده طبیعی مردانه و معمولاً در محدوده طبیعی زنان است و سطح تستوسترون نیز بسیار زیاد است.

فولوسترانت عضوی از گروه جدیدی از داروها به نام "تجزیه کننده های گیرنده استروژن انتخابی" (SERDS) است.
Fulvestrant دارای واکنش متقاطع متوسط (1 تا 5 درصد) در آزمایش های ایمنی استرادیول است، اما از آنجا که اوج دوز این دارو بین 10 برابر (زنان در سن باروری) و بیشتر از 200 برابر (زنان یائسه) بالاتر از غلظت استرادیول در گردش خون طبیعی در زنان تحت درمان است، این امر باعث می شود زمانی که خونگیری در فاصله زمانی نزدیک به دوز انجام می شود، استرادیول به طور چشمگیری در روش های ایمونواسی به شکل کاذب بالا باشد.
در مقابل ، اندازه گیری های استرادیول توسط طیف سنجی جرمی بیش از 1000 برابر واکنش متقاطع پایین تر نشان می دهد ، به این معنی که تأثیر Fulvestrant در اندازه گیری استرادیول سرم توسط طیف سنجی جرمی ناچیز است ، حتی اگر نمونه خون در اوج دوز دارو گرفته شود.

1. Bidlingmaier F, Wagner-Barnack M, Butenandt O, Knorr D: Plasma estrogens in childhood and puberty under physiologic and pathologic conditions. Pediatr Res 1973;7(11):901-907
2. Elmlinger MW, Kuhnel W, Ranke MB: Reference ranges for serum concentrations of lutropin (LH), follitropin (FSH), estradiol (E2), prolactin, progesterone, sex hormone-binding globulin (SHBG), dehydroepiandrosterone sulfate (DHEAS), cortisol and ferritin in neonates, children and young adults. Clin Chem Lab Med 2002;40(11):1151-1160
3. Cummings SR, Browner WS, Bauer D, et al: Endogenous hormones and the risk of hip and vertebral fractures among older women. N Engl J Med 1998;339:733-738
4. Iughetti L, Predieri B, Ferrari M, et al: Diagnosis of central precocious puberty: endocrine assessment. J Pediatr Endocrinol Metab 2000;13 Suppl 1:709-715
5. Ismail AA, Barth JH: Endocrinology of gynaecomastia. Ann Clin Biochem 2001;38:596-607
6. Kligman I, Rosenwaks Z: Differentiating clinical profiles: predicting good responders, poor responders, and hyperresponders. Fertil Steril 2001;76:1185-1190
7. Traggiai C, Stanhope R: Delayed puberty. Best Pract Res Clin Endocrinol Metab 2002;16:139-151